شراره ی کبریت بهانه

 ” شراره‌ی کبریتِ بهانه “

من رای‌ام را به زباله دان ِ بطلان ٔبر نخواهم ریخت.

من با شما
-‌ای بانیان ِ خون به کامی‌ نسل‌ها ! –
پیمان ِ هم روی نخواهم بست
تا در حضور حیرتِ خلق‌های ساده‌ی معصوم
از درونه‌ی صندوق ِ شعبده
خرگوش ِ فریب در آرید ،
و تا کلید ِ طلسم را
در آستین ِ حیلت
رندانه
نهان دارید.

نه‌،
‌ای نفتیان !
من شراره‌ی کبریتِ بهانه نخواهم شد
تا تداوم بیابد حریق ِ جهانسوز ِ آاز ِ شما
و دست و پا بسته به ریسمان ِ اطاعت
نمی رقصم عروسکوار
دگر باره
به ساز ِ شما.
***
هم در هماره‌ی تاریخ
به رای شما نبود مگر
که دستار ها
چشم بندِ جماعتِ ساده دلان شد در اقصای جهان
و روشنای بصیرت
– در هنجاری باژگونه –
به ظلمتی بدل شد بی‌ بدیل
که پنداری طلیعه‌ی نور را در آستانه‌ی رستخیز
در خفتنگاهِ خلق گردن زدند ؟

و هم این اعتیاد ِ خلایق به خلسه‌ی غفلت
از افیونی ِ شرابِ مکر ِ شمایان نبود مگر
که در رستنگاه اندیشه‌های رهایی
بینائی را فرصتِ نطفه بستن نداد
و شعور شکفتن را مجال بالیدن ؟
***
دیری نمی گذرد
که این نیز می‌‌خواهد گذشت
و هم راهیان ِ من
– این خیل دلیر ِ کمر بسته،
هر چند تکیده و خسته –
از کمینگاه ِ صبوری اعصار
بر خواهد خا ‌ست
و درفش ِ عصیان بر خواهد افراشت
تا تیغ ِ زنگار بسته ز تجربه‌های بسته زبانی‌ را
صیقل دهد
به مسلخ ِ خون ریز ِ انتقام .

نه‌،
سوداگران ِ جان ِ آدمیان ،
زنگی دلان !
من رای‌ام را به زباله دان ِ بطلان بر نخواهم انداخت
و با شما نفتیان،
– بانیان ِ وبای جهل –
پیمان ِ هم روی نخواهم بست.
**********
جهانگیر صداقت فر
بازنگری – ۱۵ اکتبر ۲۰۰۰

Recent Posts