وارثانِ جشن نامه‌ی آزادی

                            

 ” وارثانِ جشن نامه‌ی آزادی “ 

جلوس گاهِ پدر بر صدرِ سفره بود ؛

با صلابتی درخور می‌‌نشست

.تا سنّت میراث برده از پدران را به ما بسپارد 

 

،یله بر مسندِ رامش

،و سرشارِ شعف از جمعِ جگرگوشه گانِ مشتاق

 :زیر لب به زمزمه می‌‌خواند

 اسارت را هرگز تاب میارید ” 

  آزادگی را هماره قدر بدارید

–  و به هنگام 

  روایتِ این جشن نامه‌ی رهایی را

                                  ”  . به نسلِ بعد وابگذارید                                     

***

بر جدارِ جامِ نقره فامِ عتیق ]

                                  تلاًلو لعلِ شرابِ شادی بود،                                     

” *و سرمستیِ سفره‌ی “پسح

[.همه وامدارِ عطرِ اثیری دست پختِ مادر

***

-” چه فرق است مگر میا‌‌نِ امشب و شب‌های دگر؟ “

پرسید کودکِ زیرک از سر شوق.

– “ما

     خشت زنان بودیم،

     بردگانی گرفتار آمده در بندِ اسارتِ قدرت؛

    ، و در قفایِ قرونِ بیگاری

    – تمکین

             …پنداری تداومِ عادت می‌‌نمود          

     در تفتِ تموز‌هایِ دوزخی اما

     انبوهِ هیمه‌ ی عصیان 

                          در انتظارِ شراره‌ی خشم             

                                                  ،بردبار مانده بود                                        

     تا جسارتی موسی‌ وش 

                             در آتش کشیدش                           

     و ناگه لهیبِ سرکشی،  تنوره کشان

     به کاخ ظلم تازیدن آغازید،

     ، حصارِ محبسِ بیداد فرو ریخت

      .و دربازه‌های آزادی به روی خلق فراز شد

    – آن گاه

             ،ما         

                 آزمندانِ مرزِ موعود                 

    ، با کوله بارِ تلخی‌ِ تاریخ بر خاطرِ خسته

   ” … سنگلاخِ راهِ رهایی را چهل ساله پیمودیم 

 پدر ، در لحنِ هیهات ] 

                      : گاه زمزمه می‌‌کرد                          

 ، و زان پس نیز هم “

                     تا هنوز                         

  قوم سرگردان

                  پساوندِ کلامی‌ ‌ست                    

[” . که نقش بسته به پیشانی ما 

***

راوی،

    ، سرخوش ز بانگِ نوشانوش          

:چارمین پیاله به دست افزود 

 ،و ز دیرباز تا هم امروز”

   این قومِ آشنا با مصیبتِ غربت،

   – شادمانه و شاکر –

   اعجازِ رهایش را به یاد می‌‌آرد

”  . و مقامِ حریت را پاس می‌‌دارد 

 

،این گاه

جامِ تهی بر سفره‌ی آشفته نظم نهاد

و در غباریِ خاطره گم شد .

                              **********

 “پسح” = عید فطیر = جشن آزادی *

جهانگیر صداقت فر

تیبوران – ۲۲ آپریل ۲۰۱۶

Recent Posts